Wereldstotterdag (International Stuttering Awareness Day) wordt sinds 1998 jaarlijks op 22 oktober georganiseerd. Elke landelijke organisatie die verbonden is met de International Stuttering Association kan deze dag op eigen manier invullen. Op Wereldstotterdag, ook wel Internationale Stotterdag genoemd, wordt aandacht gevraagd voor spraakgebreken. Stotteren is niet-vloeiend spreken: een verzameling van hoorbare, soms zichtbare en vaak ook verborgen symptomen, die per situatie kunnen verschillen.

De symptomen zijn habitueel en te onderscheiden van ‘normale’ niet-vloeiendheden. Hoorbare symptomen kunnen zijn: herhalingen, verlengingen en blokkades. Zichtbare symptomen kunnen zijn meebewegingen in het gezicht of van ledematen; aan spreken gekoppelde ‘tics’. Verborgen symptomen zijn spreekangst, stotterangst, vermijden van spreeksituaties (sociale angst), zich minderwaardig voelen, schaamte en depressies. Vooral de verborgen symptomen kunnen leiden tot leerproblemen, minder presteren en psychosociale problematiek.

Mensen die stotteren vormen geen homogene groep. Ieder heeft zijn eigen specifieke verzameling symptomen, die zelfs niet onder alle omstandigheden gelijk zijn, afhankelijk van stressfactoren. Bij elk individu liggen de accenten weer anders. Er is niet één specifieke oorzaak te noemen voor stotteren. Spreken is een ingewikkeld proces van timing en coördinatie van ademhaling en veel spieren en spiertjes, gestuurd door de hersenen. In dit ingewikkelde proces gaat bij iedereen wel eens iets mis, maar bij iemand die stottert, is er sprake van een stoornis in de timing en coördinatie van dit proces. Gebrek aan taalvaardigheden en concentratie kunnen eveneens een rol spelen bij het aanleerproces van (afwijkend) spreekgedrag.(foto:medicalfacts.nl)…[+]