PARAMARIBO – De bustarieven op de verschillende routes zijn met ingang van vandaag fors verhoogd. Stadsritten zijn minimaal SRD 2 duurder geworden, waardoor een stadsrit nu SRD 14,50 kost. Voor andere routes moeten passagiers minimaal SRD 6 extra betalen.

Gisteren kondigde het Ministerie van Transport, Communicatie en Toerisme (TCT) aan dat alle tarieven voor particuliere lijnbussen per direct verhoogd worden. Henk Sacco, voorzitter van de Nationale Jongeren-, Scholieren- en Studentenbelangenorganisatie Suriname, reageert geschokt op deze prijsaanpassing. “Deze verhoging komt heel ongelegen. Ouders, leerlingen en studenten worden van de ene op de andere dag met deze plotselinge prijsstijging geconfronteerd. Velen hebben een strak budget en kunnen dit niet zomaar opvangen”, aldus Sacco.
Hij maakt zich zorgen over de impact van de tariefsverhoging, vooral voor gezinnen met meerdere kinderen die dagelijks afhankelijk zijn van meerdere busritten. Sacco stelt dat verschillende studenten hem gisteren hebben benaderd met de mededeling dat zij mogelijk hun studie moeten staken vanwege de kosten.
Rawien Bainath, woordvoerder van de Particuliere Lijnbushouders Organisatie (PLO), verklaart dat de tarieven gisterochtend officieel zijn vastgesteld. De bushouders geven aan al sinds 2021 te wachten op de nieuwe tarieven. Toch hadden sommige bushouders liever gezien dat de tarieven naar SRD 15 werden afgerond om discussies met passagiers over het resterende SRD 0,50 te voorkomen.
Bainath benadrukt dat er lang overleg is geweest tussen de PLO en de overheid, voordat deze verhoging werd doorgevoerd. “Hoewel de verhoging noodzakelijk was, begrijpen wij dat dit een zware last is voor de samenleving”, voegt hij aan toe.

Ook Amerikaanse politiek en oorlogen dragen bij

PARAMARIBO – De winkelprijzen in Suriname blijven voorlopig onder druk staan door hoge vrachtkosten, mede veroorzaakt door internationale politieke en economische spanningen. Verwacht wordt dat 2025 een toename in importinflatie zal kennen, aangezien vrachttarieven blijven stijgen door aanhoudende verstoringen in de scheepvaartsector. Deze verstoringen worden verder versterkt door handelsbelemmeringen, waaronder tariefdreigingen van de Amerikaanse president-elect Donald Trump en geopolitieke spanningen in de Rode Zee-regio.
De ministers van Financiën en Planning, Stanley Raghoebarsing, en Economische Zaken, Ondernemerschap en Technologische Innovatie, Rishma Kuldipsingh, wijzen erop dat de sterke afhankelijkheid van import Suriname kwetsbaar maakt voor externe invloeden. Beslissingen van grote spelers zoals de VS, China en olie-exporterende landen blijven de prijzen in het land beïnvloeden.
Volgens John Lim, directeur van CMA CGM (Taiwan) Ltd, hebben de door Trump aangekondigde tarieven op Chinese goederen aanzienlijke gevolgen voor de mondiale handelsroutes. “China moet nieuwe markten zoeken, wat leidt tot verschuivingen in de wereldhandel naar Europa, Zuidoost-Azië en andere regio’s”, aldus Lim. Hij benadrukt dat China te maken heeft met overcapaciteit, wat de druk op het land vergroot om zijn bruto binnenlands product (bbp) te verhogen.
Trump heeft op 26 november nieuwe tarieven aangekondigd op goederen uit Canada, Mexico en China, de drie grootste handelspartners van de VS. Naast een extra tarief van 10 procent op Chinese goederen, heeft hij de status van ‘meestbegunstigde natie’ voor China ingetrokken. Dit kan leiden tot tarieven van meer dan 60 procent op Chinese producten, aanzienlijk hoger dan tijdens zijn eerste ambtstermijn.

Naast handelsproblemen zorgen spanningen in de Rode Zee voor hogere transportkosten. Aanvallen op schepen in deze regio dwingen rederijen alternatieve routes te gebruiken, zoals via Kaap de Goede Hoop in plaats van het Suezkanaal. Subhangshu Dutt, uitvoerend directeur van OM Maritime Pte Ltd in Singapore, wijst op de stijgende verzekeringskosten als gevolg van deze dreiging. “Wanneer er een aanval plaatsvindt, stijgen de verzekeringspremies onmiddellijk”, legt hij uit.
Daarnaast verhogen scheepvaartbedrijven de compensatie voor bemanningsleden die in risicogebieden werken. Dit omvat extra salarissen, training van vervangend personeel en hogere loonkosten. Deze factoren leiden tot een verdere stijging van de transportkosten, wat uiteindelijk doorwerkt in de prijzen van geïmporteerde goederen.
De huidige ontwikkelingen benadrukken de noodzaak van duurzame en kostenefficiënte oplossingen, om de stijgende kosten in de logistieke sector te beheersen en de impact op consumenten te minimaliseren.

PARAMARIBO – “Wij willen dat er zo snel mogelijk wetgeving komt, om het gebruik van E-bikes op een verantwoorde manier te reguleren. De afgelopen dagen zijn wij geschokt door de verschillende ongelukken met zwaar lichamelijk letsel waarbij E-bike-bestuurders betrokken waren, en zelfs een dodelijk slachtoffer te betreuren viel”, zeggen vertegenwoordigers van enkele jongerenorganisaties. Gezien het feit dat de drukke decembermaand is begonnen, roepen zij weggebruikers, en met name E-bike-gebruikers, op om extra voorzichtig te zijn.
Dwight Samuel, jongerenwerker, hoopt dat er zo snel mogelijk een wet wordt aangenomen waarbij duidelijke grenzen worden gesteld en een minimumleeftijd wordt gekoppeld aan het besturen van een E-bike. “Ik vind het onacceptabel dat kinderen onder de 15 jaar een E-bike besturen. Het is zeer gevaarlijk, mede omdat E-bikes geluidloos zijn. Ik doe ook een beroep op ouders om geen E-bike aan te schaffen voor hun jonge kinderen”, stelt hij. De jongerenwerkers dringen erop aan dat De Nationale Assemblee (DNA) de wet voor het besturen van een E-bike snel in behandeling neemt en goedkeurt, zodat de politie ook effectief kan optreden.

Anouskha Plet pleit ervoor dat dezelfde regels en voorwaarden die gelden voor het besturen van een bromfiets, ook van toepassing worden op E-bikes. Zo wil zij dat E-bike-gebruikers verplicht een helm dragen. Plet en Samuel wijzen erop dat het nu een trend is dat jonge kinderen van de lagere school met een E-bike naar school gaan en daarbij zelfs broertjes en zusjes vervoeren. Zij roepen ouders op om hun verantwoordelijkheid te nemen en ervoor te zorgen dat zij hun kinderen zelf veilig naar school brengen en ophalen in plaats van hen met een E-bike te laten gaan. “Wij doen een dringend beroep op de 51 DNA-leden om vóór het einde van het jaar deze wet aan te nemen. Dit is niet alleen belangrijk voor verkeersveiligheid, maar ook om onze kinderen te beschermen”, aldus de jongerenwerkers.

PARAMARIBO – “Het recht op een menswaardig bestaan wordt door de huidige realiteit van duizenden mensen met een beperking systematisch geschonden. Het Ministerie van Sociale Zaken en Volkshuisvesting (SoZaVo) laat keer op keer zien dat mensen met een beperking geen prioriteit zijn”,  zegt Aniel Koendjbiharie, voorzitter van Stichting Wan Okasi.

Hij uit zijn zorgen in aanloop naar de Internationale Dag van Mensen met een Beperking (3 december), een dag die wereldwijd wordt benut om aandacht te vragen voor de rechten en waardigheid van mensen met een beperking. In Suriname wordt deze dag echter meer dan ooit een oproep tot actie.

De economische crisis in Suriname heeft de omstandigheden van mensen met een beperking verslechterd. Terwijl de kosten van basisbehoeften blijven stijgen, zijn de financiële uitkeringen voor deze groep ver onder de armoedegrens. Dit dwingt hen tot een onhoudbare afhankelijkheid van familie en anderen.

Gezonde voeding is vaak onbetaalbaar en medische zorg is buiten bereik door hoge kosten en gebrekkige beschikbaarheid. Daarnaast zijn er structurele tekortkomingen in toegankelijkheid: Onze wegen hebben geen veilige voetpaden. Mensen met een beperking riskeren hun leven bij het simpelweg bezoeken van een winkel. Openbaar vervoer is ontoegankelijk en zorgvervoer nauwelijks beschikbaar of onbetaalbaar. Inclusief onderwijs, dat de basis moet vormen voor zelfstandigheid en werk, ontbreekt. De combinatie van deze barrières maakt dat mensen met een beperking onzichtbaar blijven in de samenleving. Ze worden uitgesloten van fundamentele rechten zoals onderwijs, arbeid en mobiliteit, waardoor hun volledige potentieel wordt onderdrukt.

Het Ministerie van Sociale Zaken en Volkshuisvesting heeft de afgelopen jaren keer op keer laten zien dat mensen met een beperking geen prioriteit zijn. Het is onacceptabel dat financiële uitkeringen maandenlang uitblijven omdat er “geen materiaal is om MoniKarta-pasjes te maken”. Dit is niet alleen een logistiek probleem; het is een gebrek aan respect en menselijkheid. Terwijl andere groepen in onze samenleving snel gehoor krijgen bij protesten, blijven mensen met een beperking wachten. De rechten die voortvloeien uit het VN-Verdrag inzake de Rechten van Personen met een Beperking, dat in 2017 door Suriname is geratificeerd, worden consequent genegeerd. De overheid, die verantwoordelijk is voor het beschermen van deze rechten, faalt in haar plicht.

De voortdurende schendingen van de rechten van mensen met een beperking in Suriname zijn een schandvlek. De overheid moet zich realiseren dat zij, als hoeder van het welzijn van haar burgers, de verantwoordelijkheid heeft om exclusiviteit, waardigheid en gelijke kansen te waarborgen.

Daarom eisen wij:

1. Een verhoging van de financiële uitkering tot een bedrag dat levensonderhoud mogelijk maakt.
2. Toegankelijkheid van openbare voorzieningen zoals wegen, openbaar vervoer en scholen, zodat zelfstandigheid en participatie mogelijk worden.
3. Zorg voor tijdige uitbetaling van uitkeringen en oplossingen voor administratieve obstakels zoals de productie van MoniKarta-pasjes.
4. Concrete beleidsmaatregelen die aansluiten bij het VN-Verdrag inzake de Rechten van Personen met een Beperking, met een transparante implementatiestrategie.
5. Echte dialoog met belangengroepen, zodat de noden van mensen met een beperking niet genegeerd maar gehoord en aangepakt worden.

“De tijd van loze beloftes is voorbij. Mensen met een beperking hebben recht op een gelukkig en menswaardig leven, net als ieder ander. Wij eisen dat de regering haar plicht vervult en een einde maakt aan de onmenselijke behandeling van deze kwetsbare groep”,  besluit Koendjbiharie.