in het wetenschappelijk vakblad Environmental Science and Pollution Research. “De vervuiling bevindt zich in alle bestudeerde Europese rivieren”, stelt Jean-François Ghiglione, onderzoeksdirecteur bij het Centre national de la recherche scientifique (CNRS), een Franse overheidsorganisatie voor wetenschappelijk onderzoek.

De studies spitsten zich toe op negen grote Europese rivieren: de Elbe, Ebro, Garonne, Loire, Rhône, Rijn, Seine, Thames en Tiber. In het totaal namen veertig chemici, biologen en natuurkundigen uit negentien onderzoekslabo’s deel, met de hulp van talloze doctoraatsstudenten en postdocs. “Microplastics zijn kleiner dan een rijstkorrel”, duidt Alexandra Ter Halle van het CNRS. Het gaat om deeltjes die kleiner zijn dan 5 millimeter, sommige zijn zelfs niet zichtbaar voor het menselijk oog. Die laatste categorie is volgens de onderzoekers zelfs de grootste.

Het gaat onder meer om vezels afkomstig van het wassen van synthetisch textiel, microdeeltjes die loskomen van autobanden of tijdens het losdraaien van een flessendopje, of nog korrels die rechtstreeks afkomstig zijn van de plasticindustrie. De “alarmerende” vervuiling bedraagt volgens de wetenschappers gemiddeld “drie microplastics per kubieke meter water”. Dat niveau ligt echter nog een pak lager dan de meest vervuilde rivieren ter wereld, zoals de Gele Rivier en de Nijl, waar niveaus van 40 microplastics per kubieke meter worden opgetekend. (HLN/ Getty Images)