De leerkrachten bevinden zich nog steeds op hun standplaats en wachten op vervoer terug naar Paramaribo terwijl de Paasvakantie al is begonnen. Tot overmaat van ramp is hun voedselvoorraad volledig uitgeput. “We hebben geen eten meer, en we zijn hier met onze kinderen en houden het niet langer vol”, zegt een van de leerkrachten namens de groep die gestrand is.

De leerkrachten, die sinds januari op locatie zijn geplaatst, zeggen met voorraden voor drie maanden naar hun standplaats te zijn vertrokken maar nu is alles op omdat ze al ruim twee weken langer dan gepland moesten blijven. Volgens hen zou het ministerie van Onderwijs zorgen voor terugkeer naar de stad aan het einde van het tweede kwartaal. “We zouden per vliegtuig worden opgehaald maar dat is nog niet gebeurd,” aldus de leerkracht.

Het geplande luchttransport zou worden uitgevoerd door vliegmaatschappij Gum Air. Echter, volgens de leerkrachten is er sprake van betalingsachterstanden van het ministerie aan de vliegmaatschappij, waardoor Gum Air heeft aangegeven de vluchten niet te kunnen uitvoeren. “Gum Air zegt aan ons dat er niet is betaald en zolang dat niet gebeurd, kunnen zij ons niet ophalen om terug te komen naar de stad.” “Dit is niet de eerste keer dat het ministerie zich niet aan de afspraken houdt en wij de dupe van worden”, zegt de leerkracht.

Sommige leerkrachten hebben uit wanhoop zelf hun terugreis betaald, maar velen hebben daar de financiële middelen niet voor. “Het kost meer dan SRD 2.000 per persoon.” “Als je dan ook nog je kinderen mee moet nemen, loopt dat bedrag snel op.” De situatie is nijpend. “We zijn afhankelijk van de dorpsbewoners, maar ook zij hebben niet veel”. De oproep aan de overheid is duidelijk: “Laat zij zichzelf op onze plaats zetten.” Laat ze zich voorstellen hoe het voelt om hier vast te zitten, met honger en kinderen die je niets meer kunt geven. We zijn moe. “Het is tijd dat dit stopt.”

Zowel de directeur van onderwijs als ook vertegenwoordigers van andere ministeries hebben intussen persoonlijk contact gehad met de groep gestrande leerkrachten en aangegeven dat zij op zoek zijn naar een oplossing. De leerkrachten hopen dat de overheid nog deze week actie onderneemt. “We vragen geen luxe.” “We willen alleen naar huis.”