De internationale rijstprijzen dalen, maar op de Surinaamse markt blijven die onverminderd hoog. Dit roept vragen op over de prijsvaststelling door producenten en de impact op de consument.
Ondanks dat Suriname een zelfvoorzienend rijstproducerend land is, betaalt de Surinaamse consument soms tot drie keer meer dan de wereldmarktprijs. In het buitenland betalen consumenten zelfs minder dan Surinamers, die vrijwel op rijafstand wonen van de rijstvelden en productiefaciliteiten.
De huidige internationale prijs voor rijst ligt rond de SRD 694 per 71 kilogram. Ondertussen hebben rijstopkopers en boeren recentelijk een prijs vastgesteld van SRD 600 per baal natte padie van hetzelfde gewicht. Opkopers vinden deze prijs nog net rendabel, vooral omdat de rijstprijs op de wereldmarkt blijft dalen.
Toch zijn deze prijsontwikkelingen nauwelijks merkbaar in de lokale schappen. De consumentenprijs voor 71 kilogram ‘super’ rijst ligt momenteel tussen de SRD 1700 en SRD 2000. Die zijn slechts licht gedaald en nog ver boven het wereldmarktgemiddelde.
Minister Parmamand Sewdien van Landbouw, Veeteelt en Visserij (LVV) erkent de scheve situatie. “Als we vergelijken met de prijzen op de exportmarkt, dan zien we dat lokaal de prijs van rijst minimaal 50% hoger ligt dan de exportprijzen.” Dit verschil is des te opmerkelijker, aangezien Suriname een rijstoverschot heeft en de productie ruim twee keer zo hoog ligt als de nationale behoefte.
De hoge prijzen op de lokale markt worden mede toegeschreven aan de hoge productiekosten en inefficiënties die de opkoopprijs omhoogstuwen. Ondanks de dalende internationale prijzen wordt niet gekozen voor een significante prijsverlaging op de lokale markt, zonder het winstcomponent op te offeren. Dit leidt tot voortgezette druk op de portemonnee van de consument, om hoge winsten te garanderen en ter compensatie van de terugval van de internationale prijzen. Echter, wanneer de internationale prijzen stijgen, wordt de druk op de lokale markt ook niet weggenomen, maar kan er juist een schaarste dreigen omdat ervoor gekozen wordt om de exportmarge verhogen. De lokale markt moet dan ook keihard betalen voor rijst, wil zij voorkomen dat exporteurs niet zwichten voor de aantrekkelijkere prijzen in het buitenland.
