PARAMARIBO –  Het lijkt erop dat het maken van de Moni Karta dezelfde weg opgaat als het maken van de E- rijbewijzen en de E-ID-kaarten. Het lijkt nu een trend te zijn dat de overheid steeds weer komt met vernieuwingen en er op een bepaald moment een gebrek is aan materiaal om de aanpassingen te continueren. Maatschappelijk werkster Harriette Melcherts heeft op 16 mei een brief aangeboden aan de voorzitter van De Nationale Assemblee om aandacht te vragen voor het feit dat er geen materiaal is om de Moni Karta te maken en deze te verstrekken aan personen die daarvoor in aanmerking komen.

De brief is gericht aan de voorzitter van het parlement, omdat zij niet wist of zij deze kwestie met de vicepresident of de voorzitter van de VHP moest bespreken. In de brief vraagt zij de voorzitter van DNA om de ministers van Sociale Zaken en Volkshuisvesting en Financiën en Planning te vragen om een spoedvergadering te houden om verantwoording  af te leggen wat er feitelijk gebeurt, want het volk lijdt onder de situatie en wordt steeds armer. Ze vindt het erg dat er niet iets anders wordt bedacht om de mensen te voorzien van hun geld of om de vervallen pasjes te verlengen. Men houdt geen rekening ermee dat de mensen hierdoor geen eten en drinken kunnen kopen, terwijl dit een paar keer is aangekaart, maar er is gewoon een stopwoord dat er geen materiaal is. Mensen moeten taxi betalen om naar de dokter te gaan en andere moeten gedialyseerd worden en dit komt dan weg te vallen, want ze hebben geen geld om deze zaken te gaan regelen. Zwakke huishoudens, kinderbijslag, AOV en mensen met een beperking zijn de doelgroep van de regering.

Zij vertelt dat straks ook de personen van wie de Moni Karta komt te vervallen niet meer in aanmerking hiervoor zullen komen, omdat er geen materiaal is om deze te vervangen. Melcherts legt de nadruk op de mensen met een beperking omdat ze vindt dat hun geld heel weinig is en alleen toereikend is om de taxi te betalen en om aangepaste voeding te kopen, dus deze groep geeft meer uit, omdat ze afhankelijk is van de beperking die de mensen hebben. Dit is de eerste groep volgens haar binnen Sozavo. Andere groepen kan je nog bewust maken om bijvoorbeeld te gaan planten  dus om zelfvoorzienend te zijn. De inheemse AOV’ers krijgen dit geld niet en hebben ook een achterstand van twee tot drie jaar van de betaling van de kinderbijslag en uitkering van mensen met een  beperking en zwakke huishoudens. Volgens de criteria voor de aanvraag voor  uitkering van zwakke huishoudens zijn de inheemse en marrondorpen allemaal  zwakke huishoudens, omdat ze van de natuur leven. De man gaat jagen en de vrouw zorgt voor de huishouding. Maar ze hebben wel vaste lasten. Melcherts vindt dat dit een landelijk project is en iedereen er recht op heeft. Daarom vraagt ze zich af waarom er steeds geknipt wordt. Sozavo heeft een groot probleem en niemand zegt wat, terwijl men al om de  tafel zou moeten zitten,  maar er is geen structuur. Het volk lijdt gewoon onder de situatie…[+]