PARAMARIBO – De Surinaamse regering en het Internationaal Monetair Fonds (IMF) presenteerden vrijdag de resultaten van de 9e en laatste review van het IMF-programma.
Hoewel de regering de behaalde macro-economische stabiliteit als een overwinning presenteerde, wezen de IMF-vertegenwoordigers ook op grote tekortkomingen en uitdagingen, die duiden op gebrekkig beleid en een gebrek aan politieke verantwoordelijkheid.
Het IMF-programma, dat in maart 2025 officieel eindigt, heeft bijgedragen aan de stabilisatie van de Surinaamse economie. Dankzij ingrijpende hervormingen, zoals wisselkoersflexibiliteit en monetaire beleidsaanpassingen, heeft Suriname economische stabiliteit bereikt. "De macro-economische stabiliteit is cruciaal voor verdere ontwikkeling," benadrukte minister van Financiën Stanley Raghoebarsing.
Toch blijft koopkrachtverlies een groot probleem voor de bevolking. De regering heeft geen effectieve maatregelen genomen tegen inflatie en stijgende importprijzen, wat de financiële druk op huishoudens heeft vergroot.
Een van de grootste uitdagingen voor Suriname is het effectief beheren van de verwachte olie-inkomsten uit blok 58. Hoewel deze inkomsten enorme economische kansen bieden, zijn ze onzeker en gepaard met risico's zoals prijsvolatiliteit. Transparant financieel beheer is noodzakelijk om economische stabiliteit te waarborgen en corruptie te voorkomen.
Hoewel de regering zegt te werken aan wetgeving voor inkomstenverklaringen van politici en een transparant uitgavenbeleid, blijft de voortgang traag. Er is kritiek op het gebrek aan daadkracht en politieke wil om corruptie effectief aan te pakken. "Goed bestuur en transparantie zijn essentieel om wanbeheer te voorkomen,” benadrukte de IMF-delegatie.
Suriname kampt nog steeds met een hoge schuldenlast. Tijdens de presentatie werd benadrukt dat het handhaven van begrotingsdiscipline en een strikte ‘primary balance’ noodzakelijk is voor duurzame schuldaflossing. "We moeten onze uitgaven zorgvuldig beheren, vooral in verkiezingstijd," waarschuwde Raghoebarsing.
Ondanks de economische stabilisatie blijven sociale ongelijkheid en koopkrachtverlies grote zorgen. De regering heeft sociale uitgaven verhoogd om kwetsbare groepen te ondersteunen, maar de impact op de levensstandaard blijft beperkt. Ondanks beloften van economische groei zijn er geen effectieve inkomensverhogende maatregelen geïmplementeerd, waardoor de levensstandaard voor veel burgers is verslechterd.
Hoewel het IMF en de regering benadrukten dat continuïteit van goed bestuur noodzakelijk is, maakte het IMF duidelijk dat politieke verdeeldheid en zwak leiderschap een bedreiging vormen voor de economische stabiliteit.
Een andere uitdaging is de versterking van institutionele capaciteit en governance. Er wordt gewerkt aan capaciteitsopbouw binnen overheidsinstanties en aan het handhaven van transparantie- en verantwoordingsnormen.